ลูกท้อ/ลูกพีช สรรพคุณ และการปลูกลูกท้อ

ลูกท้อ/ลูกพีช

ลูกท้อและลูกพีชเป็นผลไม้ที่มีลักษณะคล้ายกันมากจนหลายคนมักเข้าใจผิดว่าเป็นชนิดเดียวกัน แต่จริงๆ แล้วทั้งสองชนิดนี้มีความแตกต่างกันเล็กน้อย

ลูกท้อ (Pyrus spp.) เป็นผลไม้ที่อยู่ในวงศ์กุหลาบ (Rosaceae) มีต้นกำเนิดในประเทศจีน ส่วน ลูกพีช (Prunus persica) เป็นผลไม้ที่อยู่ในวงศ์เหมือด (Amygdalaceae) มีต้นกำเนิดในประเทศเปอร์เซีย (อิหร่านในปัจจุบัน) ทั้งสองชนิดนี้มีลักษณะที่คล้ายคลึงกันคือมีเปลือกนอกที่ค่อนข้างแข็ง เนื้อในฉ่ำน้ำ มีรสชาติหวานอมเปรี้ยว แต่ลูกพีชจะมีขนเล็กๆ ที่ผิวมากกว่าลูกท้อ และมีเนื้อที่นุ่มกว่า

สรรพคุณของลูกท้อ/ลูกพีช

ลูกท้อและลูกพีชมีสรรพคุณทางยาใกล้เคียงกัน ดังนี้

• อุดมไปด้วยสารต้านอนุมูลอิสระ: ลูกท้อและลูกพีชมีสารต้านอนุมูลอิสระต่างๆ เช่น วิตามินซี วิตามินอี และโพลีฟีนอล ซึ่งช่วยปกป้องเซลล์จากความเสียหายที่เกิดจากอนุมูลอิสระ
• ช่วยลดความเสี่ยงโรคหัวใจ: สารต้านอนุมูลอิสระในลูกท้อและลูกพีชช่วยลดการอักเสบในหลอดเลือดแดง ลดระดับคอเลสเตอรอล LDL (คอเลสเตอรอลตัวร้าย) และเพิ่มระดับคอเลสเตอรอล HDL (คอเลสเตอรอลตัวดี) จึงช่วยลดความเสี่ยงโรคหัวใจ
• ช่วยควบคุมระดับน้ำตาลในเลือด: ลูกท้อและลูกพีชมีไฟเบอร์สูงซึ่งช่วยชะลอการดูดซึมน้ำตาลเข้าสู่กระแสเลือด จึงช่วยควบคุมระดับน้ำตาลในเลือดให้คงที่
• ช่วยในระบบขับถ่าย: ไฟเบอร์ในลูกท้อและลูกพีชช่วยให้ระบบขับถ่ายทำงานได้ดี ช่วยป้องกันอาการท้องผูก
• บำรุงสายตาและผิวพรรณ: ลูกท้อและลูกพีชมีวิตามินเอและวิตามินซีสูง ซึ่งช่วยบำรุงสายตาและผิวพรรณให้แข็งแรง

การปลูกลูกท้อ/ลูกพีช

การปลูกลูกท้อและลูกพีชค่อนข้างคล้ายคลึงกัน ดังนี้

สภาพดิน: ควรปลูกในดินร่วนปนทรายที่มีการระบายน้ำได้ดี
แสงแดด: ต้องการแสงแดดจัดอย่างน้อยวันละ 6 ชั่วโมง
ระยะปลูก: ปลูกห่างกัน 4-6 เมตร
การให้น้ำ: ควรให้น้ำอย่างสม่ำเสมอ แต่ไม่มากจนเกินไป
การใส่ปุ๋ย: ใส่ปุ๋ยที่มีไนโตรเจน ฟอสฟอรัส และโพแทสเซียมเป็นประจำ
การตัดแต่งกิ่ง: ตัดแต่งกิ่งที่แห้งหรือเป็นโรคออกหลังจากเก็บเกี่ยวผลแล้ว

ลูกท้อและลูกพีชจะเริ่มให้ผลผลิตเมื่ออายุประมาณ 3-4 ปีหลังจากปลูก และสามารถเก็บเกี่ยวผลผลิตได้นานประมาณ 10-15 ปี